Autor: kancelaria

W ostatnim czasie pisaliśmy o ubezpieczeniach w jachtingu (kliknij tutaj). Dziś wracamy z tematem i na tapet bierzemy ubezpieczenie od Następstw Nieszczęśliwych Wypadków (dalej: NNW).

Żeglarstwo niesie ze sobą ryzyka związane z przebywaniem na wodzie. Ubezpieczenie NNW w kontekście jachtingu jest niezwykle istotne. Zapewnia ochronę finansową w razie wypadków, które mogą wystąpić podczas żeglugi.

Czym więc jest ubezpieczenie NNW i dlaczego jest ważne dla żeglarzy? Jakie ryzyka pokrywa i na co zwrócić uwagę przy wyborze polisy?

Czym jest ubezpieczenie NNW

Ubezpieczenie NNW to polisa, która zapewnia wypłatę odszkodowania w przypadku doznania uszczerbku na zdrowiu, trwałego inwalidztwa lub śmierci w wyniku nieszczęśliwego wypadku. Polisa może obejmować zarówno wypadki w życiu prywatnym, jak i podczas wykonywania określonych czynności, takich jak żeglarstwo.

Dlaczego ubezpieczenie NNW jest ważne dla żeglarzy

Żeglarstwo, choć dostarcza wielu emocji i przyjemności, wiąże się także z różnymi zagrożeniami, które mogą prowadzić do wypadków. Dlatego ubezpieczenie NNW jest ważne także w jachtingu. Warto wymienić choćby kilka z powodów:

• ochrona załogi i pasażerów – ubezpieczenie może obejmować nie tylko kapitana, ale także załogę i pasażerów, co jest szczególnie istotne podczas rejsów z rodziną lub przyjaciółmi;
• bezpieczeństwo finansowe – w razie wypadku, ubezpieczenie zapewnia wsparcie finansowe na pokrycie kosztów leczenia, rehabilitacji i innych wydatków;
• spokojna głowa – NNW daje poczucie bezpieczeństwa, bo w razie wypadku nie będziemy musieli martwić się o koszty związane z leczeniem czy rehabilitacją.

Zakres ochrony ubezpieczenia NNW dla żeglarzy

Ubezpieczenie NNW dla żeglarzy może obejmować różne sytuacje, skutkujące często nieszczęśliwymi wypadkami. Typowy zakres ochrony obejmuje:

• uszczerbek na zdrowiu – odszkodowanie za trwały uszczerbek na zdrowiu, taki jak złamanie, skręcenie, uraz głowy, oparzenie;
• koszty leczenia i rehabilitacji – refundacja kosztów związanych z leczeniem szpitalnym, zabiegami medycznymi, rehabilitacją oraz zakupem sprzętu medycznego;
• śmierć ubezpieczonego – świadczenie finansowe dla rodziny lub wskazanych przez ubezpieczonego osób w przypadku jego śmierci na skutek wypadku;
• trwałe inwalidztwo – wypłata jednorazowego odszkodowania lub renty w przypadku trwałego inwalidztwa spowodowanego wypadkiem na wodzie;
• dodatkowe świadczenia – w zależności od polisy, ubezpieczenie może obejmować także koszty transportu medycznego, pomoc w adaptacji mieszkania do potrzeb osoby niepełnosprawnej oraz inne formy wsparcia.

Na co zwrócić uwagę przy wyborze polisy NNW dla żeglarzy

Wybierając ubezpieczenie NNW, zwróć uwagę na:

• zakres ochrony – upewnij się, że polisa obejmuje wszystkie ryzyka związane z żeglarstwem, zarówno podczas rejsów morskich, jak i śródlądowych;
• cenę polisy – porównaj oferty różnych ubezpieczycieli, ale pamiętaj, że najtańsza polisa nie zawsze zapewnia najlepszą ochronę. Ważne jest, aby polisa była dostosowana do Twoich potrzeb i stylu żeglowania;
• wyłączenia i ograniczenia – przyjrzyj się sytuacjom, w których ubezpieczyciel może odmówić wypłaty odszkodowania, takie jak wypadki pod wpływem alkoholu, narkotyków czy udział w nielegalnych działaniach;
• sumę ubezpieczenia – która określa maksymalną kwotę, jaką ubezpieczyciel wypłaci w razie wypadku, suma ta powinna być adekwatna do potencjalnych kosztów leczenia i rehabilitacji;
• dodatkowe opcje – sprawdź, czy polisa oferuje dodatkowe opcje, takie jak ubezpieczenie sprzętu żeglarskiego, assistance medyczny czy pokrycie kosztów leczenia za granicą.

Podsumowanie

Ubezpieczenie NNW w kontekście jachtingu jest kluczowym elementem ochrony finansowej dla żeglarzy. Zapewnia wsparcie w razie nieszczęśliwych wypadków, pokrywając koszty leczenia, rehabilitacji oraz inne wydatki związane z wypadkiem. Wybierając odpowiednią polisę, warto zwrócić uwagę na zakres ochrony, sumę ubezpieczenia oraz wyłączenia i ograniczenia. Posiadanie ubezpieczenia NNW, w połączeniu z odpowiednią edukacją i przestrzeganiem zasad bezpieczeństwa na wodzie, daje żeglarzom poczucie bezpieczeństwa i pewności, że w razie wypadku nie zostaną sami z problemami finansowymi.

Czym jest ryzyko

Zarządzanie ryzykiem w projektach jest kluczowym elementem, który może zdecydować o sukcesie lub porażce projektu. Ryzyko w projektach to wszelkie niepewne wydarzenia lub warunki, które mogą mieć pozytywny lub negatywny wpływ na cele projektu. Skuteczne zarządzanie ryzykiem pozwala na:

• identyfikację,
• ocenę,
• oraz kontrolę tych niepewności,

co z kolei pomaga w osiągnięciu założonych celów.

Czym jest zarządzanie ryzykiem

Zarządzanie ryzykiem to proces:

• identyfikacji  wszystkich możliwych ryzyk, które mogą wpłynąć na projekt. Ważne jest, aby uwzględnić zarówno ryzyka wewnętrzne, jak i zewnętrzne;
• analizy pod kątem ich prawdopodobieństwa oraz potencjalnego wpływu na projekt. Analiza pozwala na określenie, które ryzyka są najważniejsze i wymagają szczególnej uwagi;
• reagowania na ryzyka związane z projektem (opracowania strategii). Możemy unikać ryzyka, redukować jego wpływ, przenosić ryzyko na inny podmiot (np. poprzez ubezpieczenie) lub akceptować ryzyko i przygotować plan działania na wypadek jego wystąpienia;
• monitorowania i kontroli, bo zarządzanie ryzykiem to proces ciągły, który wymaga regularnego nadzorowania ryzyk. W miarę postępu projektu mogą pojawiać się nowe ryzyka, które również trzeba zidentyfikować i przeanalizować.

Celem zarządzania ryzykiem jest więc przede wszystkim minimalizowanie negatywnych skutków oraz maksymalizowanie korzyści płynących z pojawiających się szans.

Czym jest rejestr ryzyk

Rejestr ryzyk jest narzędziem do ewidencjonowania ryzyk w fazie rozwoju, budowy i eksploatacji projektu, który powinien:

• identyfikować poszczególne ryzyka;
• określać źródło i kategorię ryzyka;
• wskazywać właściciela ryzyka;
• szczegółowo opisywać ryzyka i jego możliwe konsekwencje;
• informować o wynikach analizy jakościowej i ilościowej;
• wskazywać planowane środki zaradcze.

Rejestr ryzyk powinien być regularnie aktualizowany o nowe zagrożenia. A ryzyka, które już nie mogą się zmaterializować, należy z niego usuwać. Rejestr powinien również zawierać aktualną ocenę ważności i prawdopodobieństwa zdarzeń, a także szacować ich wpływ na czas i koszty.

Dlaczego zarządzanie ryzykiem jest ważne

Zarządzanie ryzykiem pozwala na:

• zwiększenie szans na sukces projektu – identyfikacja i kontrola ryzyk pomagają unikać problemów, które mogą zakłócić realizację projektu;
• oszczędność czasu i pieniędzy – wczesne wykrycie potencjalnych problemów umożliwia szybkie reagowanie i minimalizowanie kosztów;
• poprawę komunikacji – regularne raportowanie o ryzykach i działaniach zaradczych poprawia komunikację w zespole projektowym i z zainteresowanymi stronami.

Przykłady ryzyk projektowych

Do najczęstszych ryzyk w projektach należą:

• ryzyka techniczne – problemy z technologią, błędy w projektowaniu, awarie sprzętu;
• ryzyka finansowe – przekroczenie budżetu, opóźnienia w płatnościach, zmiany kursów walut;
• ryzyka organizacyjne – brak zasobów ludzkich, problemy z komunikacją, zmiany w zarządzie spółki;
• ryzyka zewnętrzne – zmiany regulacji prawnych, klęski żywiołowe, działania konkurencji.

Podsumowanie

Zarządzanie ryzykiem to nieodłączny element skutecznego zarządzania projektami. Pozwala na przewidywanie potencjalnych problemów i szybkie reagowanie na zmiany, co z kolei zwiększa szanse na pomyślne zakończenie projektu.

Pamiętajmy, że zarządzanie ryzykiem to proces ciągły, który wymaga systematycznego podejścia i zaangażowania całego zespołu projektowego 🙂

W dynamicznie rozwijającej się branży jachtingowej ochrona własności intelektualnej zyskuje na znaczeniu. Konkurencja jest wymagająca i często wykorzystuje szlaki przetarte przez innych uczestników rynku. Dlaczego warto i jak chronić własność intelektualną?

Korzyści z ochrony własności intelektualnej

1. Zabezpieczenie marki

Rejestracja znaków towarowych chroni firmę przed nieuprawnionym użyciem znaków przez konkurencję. Dzięki temu firma staje się rozpoznawalna, buduje lojalność klientów i zyskuje zaufanie kontrahentów. Ochrona marki oznacza, że klienci będą mieli pewność, że produkty pochodzą od sprawdzonego i godnego zaufania producenta, dbającego o każdy aspekt swojej działalności.

2. Zwalczanie podróbek

W branży jachtingowej jakość jest kluczowa. Prawa z rejestracji pozwalają skutecznie walczyć z podróbkami. To zapewnia klientom autentyczne produkty wysokiej jakości, a innowacyjnym producentom zasłużony zarobek. Warto też podkreślić, że skuteczna walka z podróbkami nie tylko chroni reputację firmy, ale także znacząco ułatwia skomplikowane procedury sądowe, gdy dochodzi do sporów prawnych.

3. Zwiększenie wartości firmy

Zarejestrowany znak towarowy to wymierna wartość, która może być wykorzystana jako aktywa w bilansie firmy. Jest to też ważny atut w negocjacjach z inwestorami, którzy często zwracają uwagę na poziom ochrony własności intelektualnej przed podjęciem decyzji o zaangażowaniu kapitałowym. Poza tym, w przypadku sprzedaży firmy, zarejestrowane znaki towarowe mogą  znacząco zwiększyć jej wartość rynkową.

4. Ochrona innowacji i designu

Rejestracja wzorów przemysłowych chroni unikalne projekty i wygląd produktów. Dzięki temu Twoje innowacyjne rozwiązania są bezpieczne, a firma może zyskać przewagę nad konkurencją. Ochrona wzorów przemysłowych jest szczególnie ważna w branżach, gdzie ludzie „kupują oczami”, a estetyka i funkcjonalność projektów odgrywają równorzędną rolę.

5. Zarobek

Sprzedaż praw do zarejestrowanych znaków lub wzorów umożliwia czerpanie zysków z innowacji poprzez udzielanie licencji na korzystanie z Twojej własności intelektualnej innym firmom. Może to być dodatkowe źródło dochodu, które zwiększa rentowność firmy. Udzielanie licencji na korzystanie z własności intelektualnej może również prowadzić do nawiązywania strategicznych partnerstw biznesowych.

6. Monitoring rejestrów wzorów i znaków towarowych

Pozwala na szybką reakcję w przypadku prób kopiowania Twojej marki lub produktów przez konkurencję. Regularne monitorowanie rejestrów umożliwia szybkie działanie i zapobieganie naruszeniom, co z kolei minimalizuje ryzyko strat finansowych i wizerunkowych.

Co można chronić w jachtingu

Liczba przedmiotów ochrony na gruncie prawa własności intelektualnej jest ograniczona w zasadzie tylko wyobraźnią twórców. Można jednak wyróżnić najbardziej typowe i jednocześnie najchętniej rejestrowane przejawy twórczości przedsiębiorców:

• nazwę i logo firmy, czyli podstawowe elementy identyfikacji marki.
• nazwę modelu jachtu, które chronią unikalność oferty,
• hasło reklamowe i slogan, budujące rozpoznawalność,
• kształt i design jachtów, które chronią unikalne projekty,
• kolorystykę i schemat malowania jako elementy wyróżniające,
• specyficzną technologię, gdzie ochroną obejmujemy innowacje techniczne,
• nazwę pakietu serwisowego i programu lojalnościowego jako unikalne oferty,
• indywidualną nazwę jachtu, która podkreśla jego wyjątkowość,
• unikalny element wyposażenia w celu ochrony wyjątkowych rozwiązań,
• logo drużyny/klubu sportowego, które budują tożsamość,
• akcesoria i odzież sportową jako dodatkowe produkty marki.

Jak sprawdzić czy firma powinna chronić swoją własność intelektualną

Liczba przejawów twórczości, która podlegają ochronie jako własność intelektualna jest nieograniczona. Tak jak nieograniczona jest ludzka pomysłowość. Jednak własność intelektualną i prawa z niej wynikające chronią konkretne przepisy. Dlatego fachowe wsparcie przy badaniu potrzeb – od formułowania dokumentacji, aż do zamknięcia procedury urzędowej – pozwala uzyskać odpowiednią ochronę ochrony i zapewnić poczucie bezpieczeństwa. Skuteczne zadbanie o niematerialne aspekty działalności, w tym własność przemysłową, wymaga znajomości przepisów, branży i specyfiki działalności firmy oraz innych podmiotów funkcjonujących na rynku. Dlatego zawsze warto skorzystać z audytu i zbadać potrzeby firmy. Być może drobne zmiany, pod okiem fachowca, przyniosą znaczne korzyści.

Podsumowanie

Ochrona własności intelektualnej w branży jachtingowej jest nie tylko koniecznością, ale także kluczowym, choć często pomijanym elementem strategii biznesowej, który przynosi liczne korzyści. Warto pamiętać, że firma może świetnie funkcjonować bez ochrony swojej własności intelektualnej, jednak w przypadku wystąpienia problemów może być za późno na skuteczną reakcję. Wówczas pozostanie jedynie kosztowna minimalizacja strat. Dlatego własność intelektualną z jednej strony trzeba traktować jako polisę na wszelki wypadek, a z drugiej – mając świadomość jej wymiernej wartości – dbać o nią od samego początku.

Światowa Rada Żeglugi (World Shipping Council, WSC) właśnie ogłosiła nowe przepisy w Międzynarodowej Konwencji o Bezpieczeństwie Życia na Morzu (International Convention for the Safety of Life at Sea, SOLAS), dotyczące zgłaszania kontenerów zgubionych na morzu.

Przepisy wejdą w życie 1 stycznia 2026 roku.

Co się zmieni

Nowe przepisy wprowadzają obowiązek zgłaszania utraconych kontenerów przez kapitanów statków. Jest to ważny krok w kierunku poprawy bezpieczeństwa żeglugi oraz ochrony środowiska morskiego.

Co zrobi kapitan

• kapitanowie będą natychmiast informowali pobliskie statki, najbliższe państwo nadbrzeżne i państwo bandery o zgubionych kontenerach,
• państwo bandery będzie przekazywało informacje od kapitana do Międzynarodowej Organizacji Morskiej (IMO)  przez specjalny system informacyjny,
• kapitanowie, którzy zobaczą dryfujące kontenery, będą musieli zgłosić to pobliskim statkom i najbliższemu państwu nadbrzeżnemu.

Jak będzie wyglądało raportowanie

• raporty będą składane szybko i aktualizowane w miarę pojawiania się nowych informacji oraz
• będą musiały zawierać pozycję zgubionych kontenerów, ich liczbę i informację, czy były w nich niebezpieczne towary.

Kapitan będzie mógł podać w raporcie dodatkowe informacje, np. na  temat ładunku czy warunków na morzu.

Znaczenie nowych przepisów

Od 2008 roku WSC zbiera dane na temat liczby utraconych kontenerów na morzu od swoich członków. Raport „Containers Lost at Sea” jest regularnie przekazywany do IMO i stanowi ważne źródło informacji na temat bezpieczeństwa kontenerów.

Zmiany w prawie są wynikiem analizy przekazywanych danych.  Mają z pewnością na celu poprawę bezpieczeństwa żeglugi i ochronę środowiska poprzez dokładne zgłaszanie utraconych kontenerów. Natchmiastowa reakcja i szybkie podjęcie działań to bez wątpienia dobry krok do minimalizowania potencjalnych zagrożeń dla środowiska morskiego.

Podsumowanie

Nowe przepisy SOLAS, które wejdą w życie w 2026 roku, wprowadzają obowiązek zgłaszania wszystkich utraconych kontenerów. Dzięki temu żegluga stanie się bezpieczniejsza, a środowisko morskie lepiej chronione. WSC wspiera te zmiany i współpracuje z różnymi podmiotami, aby zapewnić bezpieczny transport towarów przez oceany.

 

Opracował:

aplikant adwokacki Michał Wieczorek

Połów ryb na morzu jest ściśle uregulowany prawnie. Formalności, które musimy spełnić zależą od tego czy zamierzamy łowić rekreacyjnie czy też komercyjnie. Dzisiaj skupimy się jedynie na połowie komercyjnym.

Bałtyk to jedno z najważniejszych miejsc połowów w Europie. Rocznie łowi się tu około 304 tysięcy ton ryb, z czego ponad 90% stanowią śledzie, szproty i ryby płaskie, takie jak stornie. W regionie operuje blisko 6000 zarejestrowanych statków rybackich, co świadczy o skali i znaczeniu tego sektora.

Kiedy można prowadzić połów komercyjny

Aby prowadzić połowy komercyjnie zgodnie z prawem, ważne jest posiadanie odpowiednich dokumentów:

• licencji połowowej,
• specjalnego zezwolenia połowowego.

Licencja połowowa jest obowiązkowa dla wszystkich statków rybackich, prowadzących komercyjne połowy na wodach morskich. Bez licencji legalny połów nie będzie po prostu możliwy.

Z kolei, specjalne zezwolenie połowowe jest potrzebne, gdy połowy dotyczą określonych gatunków ryb lub obszarów, gdzie są ustalone limity połowowe. Zezwolenie to precyzuje warunki połowów i określa:

• kwoty połowowe
• liczbę dni połowowych
• dozwolone obszary połowów

Kto nie potrzebuje tych dokumentów

Osoby łowiące ryby rekreacyjnie, na własny użytek, zazwyczaj nie potrzebują licencji połowowej ani specjalnego zezwolenia połowowego. Jednakże zawsze warto sprawdzić lokalne przepisy, ponieważ mogą istnieć dodatkowe wymagania dotyczące sprzętu lub metod połowu.

Jak zdobyć licencję połowową

Aby zdobyć licencję, należy złożyć wniosek z informacjami o swoim statku oraz narzędziach połowowych. Wniosek o wydanie licencji połowowej powinien zawierać:

• dane dotyczące statku (np. długość, szerokość, zanurzenie),
• informacje o właścicielu statku (imię, nazwisko, adres zamieszkania lub siedziby),
• rodzaj i liczbę narzędzi połowowych, które będą używane,
• oznaczenie rybackie statku,
• poprzednie oznaczenia statku, jeżeli zostały nadane,
• numer IMO, jeżeli został nadany.

Jak zdobyć specjalne zezwolenie połowowe

Wniosek o specjalne zezwolenie połowowe należy złożyć do Głównego Inspektoratu Rybołówstwa Morskiego do 31 października roku poprzedzającego rok, na który ma być wydane. Wniosek powinien zawierać między innymi:

• dane statku i armatora,
• gatunki ryb, które mają być poławiane,
• wnioskowaną kwotę połowową lub liczbę dni połowowych,
• obszar prowadzenia połowów,
• rodzaj i liczbę narzędzi połowowych.

Konsekwencje braku zezwoleń

Kary wynikają z nieprzestrzegania przepisów określonych w ustawach dotyczących rybołówstwa, takich jak Ustawa o rybołówstwie morskim. Celem tych przepisów jest ochrona zasobów rybnych i zapewnienie zrównoważonego połowu. Brak wymaganej licencji połowowej grozi karą pieniężną do 5 tysięcy złotych, a brak specjalnego zezwolenia połowowego oznaczać może dodatkową karę do 3 tysięcy złotych. Co więcej – za wielokrotne naruszenia może grozić kara w wysokości 11- lub 15-krotności wartości złowionych ryb.

Kontrole przeprowadza Główny Inspektorat Rybołówstwa Morskiego oraz okręgowe inspektoraty rybołówstwa morskiego, które sprawdzają, czy wszystkie statki mają wymagane licencje i zezwolenia.

Refleksje

Posiadanie odpowiednich dokumentów nie tylko zabezpiecza przed karami, ale także wspiera zrównoważony rozwój rybołówstwa. Legalne praktyki połowowe pomagają w ochronie zasobów morskich i zapewniają ich dostępność dla przyszłych pokoleń. Dbanie o zgodność z przepisami przyczynia się do zdrowia ekosystemu morskiego i stabilności gospodarczej regionu.

Wyobraź sobie, że chcesz kupić wymarzony jacht. A może chcesz sprzedać jacht? Wszystko wydaje się proste, prawda? W rzeczywistości jednak, w obliczu międzynarodowych sankcji nałożonych na Rosję, proces ten może być pełen pułapek. Rosyjska agresja na Ukrainę wywołała lawinę restrykcji, które mają na celu utrudnienie życia wszystkim, którzy chcieliby omijać te zakazy. Jednym z kluczowych narzędzi w tej walce jest obowiązek sprawdzania źródeł finansowania. Jak nie wpaść w tarapaty, dowiesz się w tym artykule.

Sankcje międzynarodowe w odpowiedzi na rosyjską agresję

Po aneksji Krymu przez Rosję w 2014 roku, społeczność międzynarodowa, w tym ONZ i UE, nałożyła szereg sankcji, których celem jest osłabienie rosyjskiej gospodarki i zmuszenie Rosji do wycofania się z Ukrainy. Sankcje te zostały zaostrzone po pełnoskalowej inwazji Rosji na Ukrainę w 2022 roku.

Kluczowe akty prawne obejmują:

• regulacje UE, w tym dyrektywy AML (Anti-Money Laundering).
• polskie ustawy i rozporządzenia dotyczące przeciwdziałania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu oraz sankcji.

Sankcje dotknęły też rynek jachtów, w szczególności jachtów luksusowych. Najpierw ucierpiały głównie łańcuchy dostaw, teraz mocno utrudniona jest sprzedaż i nabywanie jachtów.

Obowiązek sprawdzania źródeł finansowania

Obowiązek sprawdzania źródeł finansowania to nie tylko biurokratyczna formalność. To pierwsza linia obrony przeciwko praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu. W kontekście sankcji nałożonych na Rosję ma to zapobiec ich obchodzeniu przez osoby i podmioty powiązane z rosyjskim rządem.

Procedury i narzędzia weryfikacji źródeł finansowania

W praktyce, weryfikacja źródeł finansowania obejmuje:

• identyfikację i weryfikację tożsamości klientów,
• monitorowanie transakcji i analiza ryzyka,
• raportowanie podejrzanych transakcji do odpowiednich organów.

Przykłady sposobów zapobiegania obchodzeniu sankcji przy nabyciu jachtu:

1. Dokładna weryfikacja tożsamości nabywcy:
   • sprawdzenie tożsamość osoby fizycznej lub prawnej dokonującej zakupu jachtu.
   • ustalenie czy nabywca nie znajduje się na listach sankcyjnych (np. listy sankcji UE, OFAC).
2. Analiza pochodzenia funduszy:
   • dokładne sprawdzenie źródeł finansowania zakupu jachtu, w tym analiza przepływów pieniężnych i historii transakcji.
   • dostarczenie dokumentacji potwierdzającej legalne pochodzenie środków (np. dokumenty bankowe, zeznania podatkowe).
3. Weryfikacja beneficjentów rzeczywistych:
   • identyfikacja i weryfikacja rzeczywistych beneficjentów zakupu, w celu uniknięcia sytuacji, w której sankcjonowana osoba ukrywa się za pośrednikami lub firmami offshore.
   • stosowanie zasady „Know Your Customer” (KYC) oraz „Know Your Customer’s Customer” (KYCC).
4. Monitorowanie nietypowych i wysokokwotowych transakcji:
   • zwiększona czujność przy transakcjach, które odbiegają od normy lub są na bardzo wysoką kwotę.
   • stosowanie narzędzi analitycznych do wykrywania i raportowania podejrzanych transakcji.
5. Współpraca międzynarodowa i wymiana informacji:
   • współpraca z międzynarodowymi organami regulacyjnymi i ścigania w celu wymiany informacji na temat potencjalnych prób obchodzenia sankcji.
   • korzystanie z międzynarodowych baz danych i platform wymiany informacji finansowych.

Konsekwencje nieprzestrzegania obowiązków

Niewłaściwe sprawdzanie źródeł finansowania może prowadzić do poważnych konsekwencji prawnych i finansowych, w tym do:

1. Kar administracyjnych, tj.:
   • grzywny finansowe,
   • zakazy działalności.
2. Konsekwencji karnych, tj.:
   • odpowiedzialności karnej osób fizycznych,
   • konfiskaty mienia,
   • odpowiedzialność karna za złamanie sankcji.
3. Innych konsekwencji, tj.:
   • utrata reputacji:
   • obniżenie ratingu kredytowego.
4. Odpowiedzialności cywilnej, w tym przede wszystkim roszczeń odszkodowawczych.

Obowiązek sprawdzania źródeł finansowania to kluczowy element w egzekwowaniu sankcji nałożonych na Rosję w odpowiedzi na jej agresję na Ukrainę. Firmy i instytucje finansowe muszą stosować rygorystyczne procedury zgodności, aby zapobiec praniu pieniędzy i obchodzeniu sankcji. Ciągła edukacja i aktualizacja procedur są niezbędne w kontekście zmieniających się przepisów prawnych.

Już w 2021 roku unijne prawo nakazało zaimplementować do polskiego porządku prawnego regulacje o ochronie sygnalistów. Minęły trzy lata i dopiero we wrześniu wejdą w życie właściwe przepisy.

Nowe obowiązki dotkną około 32 tysiące firm i 16 tysięcy jednostek publicznych. W artykule wyjaśnimy, kogo dotyczą nowe przepisy, kim jest sygnalista i jakie są zasady jego ochrony oraz kto musi, a kto może wprowadzić te procedury.

Kim jest sygnalista

Uchwalona w czerwcu tego roku ustawa o ochronie sygnalistów (potocznie whistleblowing), wejdzie w życie 25 września 2024 roku. Nowe prawo ma na celu zwiększenie transparentności i odpowiedzialności w polskich firmach. Co ważne, dotyczy to zarówno sektora prywatnego, jak i publicznego.

Ustawa definiuje sygnalistę jako osobę fizyczną, która zgłasza lub ujawnia publicznie informacje o naruszeniach prawa, uzyskane w kontekście związanym z pracą.

Dotyczy to nie tylko pracowników etatowych, ale także tymczasowych oraz osób świadczących pracę na podstawie umów cywilnoprawnych, przedsiębiorców, akcjonariuszy, członków organów osób prawnych, stażystów, wolontariuszy, funkcjonariuszy i żołnierzy.

Uchwalone przepisy mają na celu zapewnienie ochrony tym osobom, w razie zgłoszenia przez nich naruszenia prawa.

Dla kogo obowiązek wdrożenia procedury zgłoszeń wewnętrznych

W Polsce obowiązek ustanowienia procedury zgłoszeń wewnętrznych mają podmioty prywatne i publiczne, na rzecz których wykonuje lub świadczy pracę zarobkową co najmniej 50 osób, według stanu na dzień 1 stycznia lub 1 lipca danego roku. Z obowiązku zwolnione są jedynie jednostki organizacyjne gmin lub powiatów, liczące mniej niż 10 tys. mieszkańców.

Do liczby 50 osób, które wykonują pracę zarobkową na rzecz podmiotu prawnego wliczani będą pracownicy w przeliczeniu na pełne etaty oraz osoby świadczące pracę za wynagrodzeniem, na innej podstawie niż stosunek pracy.

Zakłady pracy, na rzecz których pracę zarobkową wykonuje mniej niż 50 osób mogą, ale nie muszą wdrażać procedury. Zawsze warto to jednak rozważyć.

Ustawa w praktyce

Nowa przepisy przewidują obowiązek utworzenia przez firmy i instytucje wewnętrznych kanałów zgłoszeń. Ich celem ma być przekazywanie informacji o naruszeniach prawa w formie ustnej, pisemnej lub elektronicznej, z jednoczesnym zapewnieniem poufności tożsamości wszystkich zaangażowanych stron.

Zakłady pracy muszą również opracować i wdrożyć szczegółowe procedury postępowania ze zgłoszeniami, w których określą kroki weryfikacyjne i działania naprawcze, a także przeprowadzać regularne szkolenia dla pracowników. Wszystko po to, aby uświadomić im ich prawa, obowiązki oraz mechanizmy ochrony przed działaniami odwetowymi.

Ponadto, system zgłoszeń musi być systematycznie monitorowany i aktualizowany.  Ma to zapewnić jego skuteczność i zgodność z przepisami prawa. A w efekcie zbudować zaufanie i promować kulturę transparentności i odpowiedzialności w organizacji.

Whistleblowing pod ochroną

Pracownik może zgłosić nieprawidłowości na trzy sposoby. Poprzez wspomniane już wewnętrzne kanały zgłoszeń, utworzone przez podmioty prywatne i publiczne, zewnętrzne kanały zgłoszeń do odpowiednich organów państwowych (np. Rzecznik Praw Obywatelskich) oraz poprzez publiczne ujawnienie.

Niezależnie od wybranej drogi, z chwilą ujawnienia nieprawidłowości pracownik zostaje objęty ochroną. Pod warunkiem jednak, że są uzasadnione podstawy, by sądzić, że zgłoszona lub ujawniona informacja jest prawdziwa, i że jest informacją o naruszeniu prawa.

Wobec zgłaszającego nie można podejmować działań odwetowych ani nawet prób ich zastosowania. Jeśli sygnalista świadczył, świadczy lub ma świadczyć pracę na podstawie stosunku pracy, nie można go dyskryminować poprzez odmowę zatrudnienia, zwolnienie, obniżenie wynagrodzenia, wstrzymanie awansu, przeniesienie na niższe stanowisko, mobbing czy inne formy dyskryminacji.

Działania odwetowe to także próby i groźby takich działań. Sygnalista, który padnie ich ofiarą, ma prawo do odszkodowania lub zadośćuczynienia.

Z drugiej strony, osoba, która doznała szkody z powodu świadomego zgłoszenia nieprawdziwych informacji przez sygnalistę, ma prawo do odszkodowania lub zadośćuczynienia od sygnalisty za naruszenie dóbr osobistych.

Brak procedur zgłoszeń wewnętrznych ma swoje konsekwencje 

Ustawa przewiduje możliwość nałożenia kary grzywny na pracodawcę, jeśli w ogóle nie ustanowi on procedury zgłaszania naruszeń lub ustanowi ją z istotnym naruszeniem wymogów.

W tym kontekście, wprowadzenie ustawy o ochronie sygnalistów może być postrzegane przez pracodawców jako dodatkowe obciążenie. Niemniej jednak warto spojrzeć na ten rewolucyjny obowiązek z perspektywy korzyści, jakie może przynieść organizacji.

Pozyskiwanie informacji o nieprawidłowościach wewnątrz firmy umożliwia szybkie podjęcie działań naprawczych, uniknięcie prawnych i finansowych konsekwencji oraz ochronę dobrego imienia firmy.

Przystosowanie firmy do nowego prawa

Możliwość dokonywania zgłoszeń przez sygnalistów jest niezwykle cenna dla firm. Warto to rozważyć również w zakładach pracy, które nie zatrudniają więcej niż 50 pracowników.

Wprowadzenie narzędzi dla sygnalistów również przez przedsiębiorców, którzy nie mają takiego obowiązku, może zapobiec powstawaniu szkód lub ograniczyć ich rozmiary, dzięki szybkiej reakcji na naruszenie.

Nowe przepisy to także idealna okazja, aby wprowadzić inne wewnętrzne regulacje, takie jak kodeksy etyki czy procedury antymobbingowe.

Jakkolwiek wdrożenie nowych przepisów może być wyzwaniem, warto przeanalizować wszystkie za i przeciw, a w razie potrzeby skorzystać z pomocy profesjonalisty.

Prowadzenie jachtu to nie tylko przyjemność, ale także odpowiedzialność. Każdy żeglarz, niezależnie od doświadczenia, powinien być świadomy ryzyk związanych z żeglugą. Właściwe ubezpieczenie jachtu jest kluczowe, aby zapewnić sobie spokój ducha i ochronę finansową w razie nieprzewidzianych zdarzeń. 

Rodzaje ubezpieczeń jachtowych

Na rynku dostępnych jest wiele rodzajów ubezpieczeń dla żeglarzy. Przejrzyjmy podstawowe produkty:

• ubezpieczenie OC (odpowiedzialności cywilnej) – obejmuje szkody wyrządzone osobom trzecim podczas rejsu jachtem. Ubezpieczenie chroni właściciela jachtu przed roszczeniami osób trzecich.
• ubezpieczenie casco – obejmuje szkody materialne na jachcie, takie jak uszkodzenia kadłuba, osprzętu czy innych elementów jednostki. Jest szczególnie ważne, jeśli jacht jest nowy lub wartościowy. Ubezpieczenie casco może również obejmować szkody spowodowane przez warunki pogodowe, kolizje czy akty wandalizmu.
• NNW (od następstw nieszczęśliwych wypadków) dla członków załogi – chroni załogę przed skutkami nieszczęśliwych wypadków, które mogą wystąpić na pokładzie. Polisa obejmuje koszty leczenia, rehabilitacji oraz wypłaty świadczeń w przypadku trwałego uszczerbku na zdrowiu lub śmierci.
• ubezpieczenie rzeczy osobistych – czyli ubezpieczenie przedmiotów znajdujących się na pokładzie jachtu, takich jak sprzęt elektroniczny, ubrania czy inne cenne rzeczy. Jest ono istotne, zwłaszcza dla osób, które często przewożą na jachcie wartościowe przedmioty.

Najważniejsze elementy dobrej oferty ubezpieczeniowej

Wybierając ubezpieczenie jachtowe zawsze chcemy kupić to najlepsze. To, na co warto i trzeba zwrócić szczególną uwagę różni się w zależności od konkretnego produktu. Jest jednak kilka uniwersalnych elementów dobrej oferty ubezpieczeniowej, np.:

• suma ubezpieczenia – maksymalna kwota, którą można uzyskać z ubezpieczenia. Powinna być adekwatna do wartości jachtu i potencjalnych kosztów napraw. Upewnij się, że suma ubezpieczenia pokryje pełną wartość jachtu oraz koszty ewentualnych napraw lub wymiany.
• obszar żeglugowy- zakres geograficzny, na którym obowiązuje polisa. Upewnij się, że obejmuje ona obszary, na których zamierzasz żeglować, czy to w Polsce, w Unii Europejskiej, czy też na innych akwenach. Ważne jest, aby zakres geograficzny odpowiadał twoim planom żeglugowym.
• siła wyższa – określenie zdarzeń, które ubezpieczenie nie obejmuje, takich jak ekstremalne warunki pogodowe czy działania wojenne. Im mniej wyłączeń, tym lepiej dla ubezpieczonego. Ważne jest, aby dokładnie zrozumieć, jakie zdarzenia są wyłączone z ochrony ubezpieczeniowej.
• franszyza redukcyjna- udział własny ubezpieczającego w szkodzie. Im niższa franszyza, tym korzystniej dla ubezpieczającego. Należy sprawdzić, jaka jest wysokość franszyzy w różnych scenariuszach, takich jak szkody całkowite, częściowe czy kradzież. Często za zwiększeniem składki można całkowicie wyłączyć franszyzę redukcyjną.
• renoma ubezpieczyciela – ważne jest, aby ubezpieczyciel był wiarygodny i miał dobrą reputację. Szybkość reakcji na zgłoszenia i niezawodność kontaktu są kluczowe. Dobrze jest sprawdzić opinie innych klientów i zasięgnąć informacji na temat doświadczeń z danym ubezpieczycielem.

Podsumowanie

Na rynku ubezpieczeń występuje wiele ubezpieczeń jachtowych. Przy wyborze konkretnego rodzaju ubezpieczenia kierujmy się naszymi potrzebami. Ubezpieczenie jest dla nas realnym zabezpieczeniem na wypadek nieplanowanych zdarzeń – warto więc poświęcić chwilę dłużej na jego wybór i skonsultować się z brokerem, który wybierze najlepszy produkt.